عبدالقادر بیدل فاتح چکادهای تازه زیبایی در قلمرو هنر کلامی است، جهانی که بیدل با افسون کلمات آفریده است شورانگیز و رویایی است، شعر او عطر گیاهان عبوس تشنه را با خود دارد و هم بیتابی گلبرگهای عاشق را که به پیشواز فروردین جامه . می درندهم.در سرزمین پهناور ایران به دلایل پیدا و ناپیدا این سخن گستر بزرگ و معنی آفرین کم نظیر هنوز که هنوز است گمنام مانده است بیدل که روزگاری صیت شهرتش از اقصای هند تا سرحد ایران و از ترکستان چین تا سرزمین عثمانی اکنون نیز برای فارسی زبانان خطه های دیگر، بلخ تا بخارا، هرات تا ،غزنه، بر سکوی ارشاد و تقدس نشسته است کودکان کوی و پیران مصلحت جوی بر درخت تنومند غزل او دخیل میبندند.پیچیده بود، هم گفته شده است کمتر شاعری فارسی گوی در زمان حیات خویش نیز از اقبال و اشتهار بیدل برخوردار بوده است. همو بود که سخن او بر ورق زر نگاشته می آمد و درویشان و محتشمانش همه جا دست به دست میگردانیدند. برای شناخت شاعری که وجود او معمائیست یکسر مقاله ها و نبشته های گرد آورده ایم، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
